ดาวดาริน เด็กสาวผู้มีความมุ่งมั่น ก้าวลงจากรถเมล์ ณ ย่านบางลำพู ในมือของเธอ ถือถุงกระดาษใบใหญ่ ใส่ชุดราตรียาว ฝีมือออกแบบตัดเย็บของตนเอง นำส่งเข้าประกวด ชุดนางงามตะวันยอแสง

      กลับมาจากบ้านเกิด ชาวประมงน้ำจืด หูของเธอยังแว่วเสียงของ แม่ลดา

      “วันหลัง แม่จะพาดาวไปหา จ้าวเข้าทรง  ที่บางน้ำเปรี้ยว คนนั้น แม่อยากจะถามเขา ในเรื่องที่เขาทำนาย ดวงชะตา ของลูกไว้”

       เธอจำได้ว่า สายตาของแม่เหม่อลอย

      “แม่อยากรู้วิธีแก้ดวงชะตา เผื่อว่า อาจจะทำให้ดวงของลูก ดีขึ้นมาได้ นะ”

      เด็กสาว ยังได้ยินเสียงแว่วๆ ของ เด็ด ดวง น้องฝาแฝด พูดว่า

      “พี่ดาว ตอนนี้ เราได้กินไข่ กัน คนละหนึ่งฟอง แล้วละพี่ดาว”

      ดาวดารริน เดินยิ้ม อย่างสุขใจ ชีวิตตอนนี้ คงจะดีขึ้นมาบ้างแล้ว

      วันนี้เธอตื่นตั้งแต่ตีห้า รู้สึกวิงเวียนศีรษะ เล็กน้อยเพราะ เมื่อคืน ทุ่มเทงานออกแบบชุดราตรียาว เก็บงานเพิ่มเติม ความเรียบร้อย นอนดึกไปหน่อย

      ขาทั้งสองของเธอ มาหยุดยืน ตามแผนที่ แผ่นกระดาษเล็กๆ ที่เธอหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมอง ป้าย ตัวหนังสือ ใหญ่มาก ด้านหน้า ตึก ชั้นสูง

      บริษัท  ตะวันยอแสง